معایب و عوارض ایمپلنت دیجیتال > 자유게시판

• 목록
• 답변
• 글쓰기
• 게시판 리스트 옵션
  • 수정
  • 삭제

چندین عارضه بالقوه وجود دارد که می‌تواند به دنبال ایمپلنت دیجیتال رخ دهد. در زیر به برخی از مشکلات رایج اشاره می‌کنیم.
عفونت:

عفونت در محل ایمپلنت شایع‌ترین عارضه است. درمان عفونت به شدت و محل عفونت بستگی دارد. به عنوان مثال، عفونت باکتریایی در لثه ممکن است به آنتی بیوتیک یا پیوند بافت نرم نیاز داشته باشد. عفونت باکتریایی در استخوان ممکن است نیاز به برداشتن بافت استخوانی عفونی و احتمالاً ایمپلنت و به دنبال آن پیوند استخوان و بافت نرم داشته باشد.
رکود لثه:

در برخی موارد، فرد ممکن است متوجه شود که بافت لثه اطراف ایمپلنت شروع به عقب‌نشینی می‌کند. این مورد می‌تواند منجر به التهاب و درد شود. برای جلوگیری از برداشتن ایمپلنت، ارزیابی سریع دندانپزشک ضروری است.
شل شدگی ایمپلنت:

در چند هفته اول پس از ایمپلنت دیجیتال، ایمپلنت دندان رشد کرده و با استخوان فک ترکیب می‌شود. این فرآیند هدایت استخوانی نامیده می‌شود و برای موفقیت طولانی مدت ایمپلنت بسیار مهم است. این روند می‌تواند چندین ماه طول بکشد. اگر ایمپلنت با استخوان ترکیب نشود، جراح دندان ممکن است آن را خارج کند. ممکن است فرد بتواند پس از بهبودی ناحیه کاشت دوباره اقدام به کاشت کند.
آسیب عصبی یا بافتی:

گاهی اوقات، جراح دندان ممکن است به طور ناخواسته ایمپلنت دندانی را خیلی نزدیک به عصب قرار دهد. این مورد می‌تواند باعث بی‌حسی، سوزن سوزن شدن یا درد شود. علائم کوتاه مدت در جراحی ایمپلنت دندان شایع‌ترین هستند، اما ممکن است فرد علائم طولانی مدتی را تجربه کند.

یک مشکل عصبی یا بافتی نیاز به توجه فوری دارد. آسیب به عصب آلوئولار تحتانی (IAN) در فک پایین می‌تواند به طور بالقوه جدی باشد.
مشکلات سینوسی:

ایمپلنت‌های دندانی فک بالا می‌توانند به داخل حفره‌های سینوس بیرون زده و باعث التهاب سینوس‌ها شوند. این مورد به عنوان سینوزیت شناخته می‌شود.
0 تا 100 کاشت ایمپلنت دیجیتال

نحوه کاشت ایمپلنت های دیجیتال تقریبا با ایمپلنت سنتی مشابه است. مراحل آن نیز مثل ایمپلنت استاندارد در دو مرحله انجام می گیرد. جلسه اول حدود یک ساعت و جلسه دوم حدوداً ۳۰ دقیقه وقت نیاز دارد.
• پس از اینکه دندانپزشک عکس های اشعه ایکس را بررسی کرده و نتایج مورد نظر را تشخیص داد؛ پایه ایمپلنت دیجیتال با بی حسی موضعی بدون نیاز به هیچ گونه ماده بیهوشی در استخوان فک بیمار کاشته می شود.
• شکافی در بافت لثه ایجاد می شود تا استخوان فک بیرون آید.
• یک سوراخ کوچک داخل استخوان فک ایجاد می‌شود تا پایه ایمپلنت کاشته شود.
• ایمپلنت در آن سوراخ پیچ شده و در محل طراحی شده محکم می شود.
• یک stop-cap برای پوشش دادن ایمپلنت روی آن قرار گرفته و محل عمل با بخیه بسته می شود.
• بعد از حدود ۱۰ روز بخیه ها کشیده شده و دندانپزشک بهبودی محل کاشت ایمپلنت را ارزیابی می کند.
• معمولاً ایمپلنت های دیجیتال فرآیند بهبود را تسریع کرده و به این معنی است که درمان ثانویه حدوداً بعد از ۱۰ تا ۱۲ هفته پس از جلسه اول می‌تواند انجام گیرد.
• در مرحله دوم یک بی حسی موضعی استفاده شده و یک شکاف کوچک برای بیرون آمدن پایه ایمپلنت ایجاد می شود.
• stop-cap موقتی برداشته شده و یک اباتمنت به ایمپلنت متصل می شود.
• پس از اینکه فرآیند بهبودی کامل شد؛ پروتز دندان دیجیتال جدید یا همان تاج دندانی دیجیتال که از طریق جای گاز زدن بیمار ساخته شده؛ روی ایمپلنت ها سوار می شود.
• از یک پیچ کوچک برای محکم کردن پروتز دندان دیجیتال روی اباتمنت استفاده می شود.
• اتصالات تنظیم شده تا راحت بودن پروتز دندان در دهان بیمار تضمین شود.
• پس از تکمیل کاشت ایمپلنت دندان دیجیتال، استفاده از پروتز دندان دیجیتال تقریباً تا پایان عمر بدون هیچ مشکلی برای بیمار امکان پذیر است.


ایمپلنت دندان دیجیتال چیست؟